Πάλι θα πρέπει να τρέχουμε για ψύλλου πήδημα στις δημόσιες υπηρεσίες χάνοντας χρόνο και χρήμα, προκειμένου να πάρουμε βεβαιώσεις ή να τακτοποιήσουμε υποθέσεις που θα μπορούσαν με μια απλή ηλεκτρονική εφαρμογή να είναι έτοιμες. Η νέα ηλεκτρονικού τύπου γραφειοκρατία είναι το απαιτεί βλέπετε.
Πάλι θα πρέπει να εξηγούμε τα αυτονόητα και να ψάχνουμε τη τελευταία ερμηνευτική-αλλαγή του κάθε νόμου και να ζητούμε την εφαρμογή του.
Τα ληξιπρόθεσμα οφειλόμενα θα είναι ακόμα εκεί και θα πρέπει καθημερινά να αναζητούμε επιπλέον έσοδα, προκειμένου να τα εξυπηρετήσουμε.
Ο ΟΑΕΕ, η εφορία ,το ΙΚΑ, το νοίκι, η ΔΕΗ, το νερό, τα κοινόχρηστα και τα παντός είδους τέλη και χαράτσια θα ζητούν τη πληρωμή τους. Όσα μπορούμε τα εξυπηρετούμε, όσα δε μπορούμε βεβαιώνονται, τα χρωστάμε και ένας θεός ξέρει μέχρι πότε θα μας ακολουθούν ή πότε θα τα εξοφλήσουμε. Βλέπετε δε προλαβαίνουμε πλέον. Ξεχρεώνουμε το παλιό, ξεφυτρώνει νέο. Τα χρέη ξεφυτρώνουν καθημερινά σα τα μανιτάρια!Η χρεοκοπία βλέπετε. Κι έχουμε τόσα εκατομμύρια στόματα(μισθούς –συντάξεις κάτω των 60-επιδόματα) να θρέψουμε!
Όσοι δε χρωστούν σε τράπεζες είναι τυχεροί γιατί θα είχαν και αυτό το άγχος για επιπλέον έσοδα κάλυψης δόσεων χρέους. Αλλοίμονο σε αυτούς που έχουν και δάνεια στη πλάτη τους. Όλοι σχεδόν μιλούν και υπόσχονται κουρέματα, όχι στο μπαρμπέρη βέβαια. Στα δάνεια στις τράπεζες και στο χρέος της χώρας. Κανείς όμως δε μας λέει ποιοι θα πληρώσουν το λογαριασμό. Γιατί άραγε; Μα γιατί προφανώς θα είναι όλοι οι υπόλοιποι!
Όποιος έστω και μέσα σε αυτή τη γενική αβεβαιότητα θέλει να ρισκάρει και να πάρει έστω ένα μικρό δάνειο για επένδυση προκειμένου να μεγαλώσει την επιχείρησή του δημιουργώντας έτσι περισσότερα έσοδα, θα βρεί τις πόρτες των τραπεζών κλειστές. Βλέπετε έτσι όπως τα κάναμε όλοι μας, οι τράπεζες κρατιούνται με ενέσεις(νέα δανεικά) από τη κεντρική τράπεζα και τους δανειστές, για να μη χαθούν έστω και οι λίγες καταθέσεις που έχουν απομείνει.
Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά ξύπνησαν και κουτόφραγκοι. Ναι αυτοί που κρατούν ακόμη όρθια τη χώρα. Βλέπετε Έξι χρόνια τους κοροϊδεύουμε. Υπογράφουμε, ξαναυπογράφουμε αλλά δε κάνουμε τίποτα για να τιμήσουμε την υπογραφή μας. Τόσα χρόνια ούτε ένα εθνικό σχέδιο για να διορθώσουμε τα χάλια μας δε καταφέραμε να φτιάξουμε. Κρεμόμαστε από τα σχέδια των δανειστών. Έτσι ακόμα και ο Ντράγκι προχθές αναγκάστηκε να είναι σαφής όσο ποτέ άλλοτε. Θέλετε περισσότερα χρήματα; Σεβαστείτε αυτά που έχετε υπογράψει και κάντε τις απαιτούμενες αλλαγές στην οικονομία και τη χώρα σας. Αλλιώς «νεράκι» γιόκ! Εμείς βέβαια είμαστε υπερήφανοι, κάνουμε πάλι πως δε καταλαβαίνουμε. Θα πάμε μετά τις εκλογές να τους σκίσουμε, να διαπραγματευτούμε με τσαμπουκά και ελληνική μαγκιά. Ναι, ο επαίτης που όπου υπάρχει όρθιος ανά τον κόσμο χρωστάει , θα ζητήσει και τα ρέστα του!!!Πιστέψτε το θα γίνει! Ε ρε βρεγμένη σανίδα που μας χρειάζεται!Η εικονική πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Η ομαδική φαντασίωση ενός πτωχού (στη παιδεία, στις ηθικές αξίες και στα πρότυπα) λαού παίρνει επιτέλους σάρκα και οστά!
Τα ίδια και στην αγορά, στη πιάτσα που λέμε. Δεν υπάρχει «λέπι»(ρευστότητα) άρα κυνήγι και παρακάλι από τους επιχειρηματίες στους πελάτες(όσους έχουν απομείνει βέβαια) για πληρωμή έστω κάποιων από τα δεδουλευμένα ή πωληθέντα. Εκεί δε μπορούν να κάνουν και πολλά γιατί γνωρίζουν πως στην ίδια περίπου οικονομική κατάσταση βρίσκονται και αυτοί.
Τα νέα άνεργα μορφωμένα παιδιά μας πάλι θα ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά αλλά πολλοί λίγοι θα μπορούν να προσφέρουν. Θες γιατί τα κερατιλίκια( ΙΚΑ κλπ.) αδυνατούν να τα πληρώσουν, θές γιατί ο μισθός που θα πληρώνουν δε γνωρίζουν αν θα βγαίνει.
Τη Δευτέρα λοιπόν θα συνεχίσουμε να ζούμε στη Ελλάδα μας. Σε μια χώρα χωρίς τάξη, χωρίς εφαρμογή των νόμων , χωρίς προσανατολισμό και στρατηγική για την επόμενη μέρα.
Σε μια χώρα όπου ευημερούν όσοι παρασιτούν και όχι όσοι εργάζονται ή ρισκάρουν.
Σε μια χώρα όπου το κέρδος, η ανέλιξη με ίδιες δυνάμεις και ο υγιής ανταγωνισμός είναι έννοιες εχθρικές και κατακριτέες.
Σε μια χώρα με πολίτες σε διαρκή σύγχυση (πολιτική , ιδεολογική, οικονομική) όπου τα αυτονόητα πρέπει να τα εξηγούμε και να τα επαληθεύουμε στους γύρω μας ,κάθε μέρα που περνά.
Σε μια χώρα που οι μισθοί και συντάξεις πληρώνονται είτε από δανεικά είτε από το λεφτόδεντρο.
Σε μια χώρα που μόνο αν είσαι λαμόγιο, ημέτερος ή του συστήματος μπορείς να ευημερήσεις και να προκόψεις.
Σε μια χώρα που δε μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου ή τη δουλειά σου ούτε για την επόμενη μέρα.
Σε μια χώρα όπου το μόνο που νοιάζει κάθε πολίτη της είναι «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» ακόμη κι αν την αρμέγει καθημερινά ετσιθελικά, μέχρι που την έκανε στέρφα. Η αναδιανομή πλούτου βλέπετε. Μόνο που δεν υπάρχει ή παράγεται πλέον πλούτος! Και όποιος προσπαθεί να τον παράξει διώκεται ανηλεώς είτε μέσω φορολόγησης είτε μέσω της κοινωνίας! Οι κόκκινες γραμμές βλέπετε. Εμείς δε τους θέλουμε τους «καπιταλιστές». Είναι ανίερα «όντα» για τη χώρα!
Έτσι λοιπόν με λίγα και με πολλά μέσα σε 40 περίπου χρόνια καταφέραμε να ζούμε σε μια χώρα που από όπου και να τη πιάσουμε μας στενοχωρεί όλους!
Για αυτό το λόγο αγαπητοί συμπολίτες μου μην ανησυχείτε. Ψηφίστε άφοβα και κατά βούληση!
Μη περιμένετε όμως αλλαγές στα καθημερινά. Μάλλον προς το χειρότερο θα πάμε. Αφού δεν έχουμε αλλάξει σχεδόν τίποτε από όσα μας έφτασαν εδώ, με ποιο τρόπο μαγικό θα ξαναγίνουν όλα όπως ήταν; Πάλι με δανεικά, αγύριστα και κουρεμένα; Δε νομίζω. Ειδικά τώρα που μας έχουν πάρει χαμπάρι όλοι!
Όσοι λοιπόν είναι εντός πραγματικότητας κάθε μέρα, δε περιμένουν από κάποιον ή κάποιους να κάνουν τη χώρα «γη της επαγγελίας» υποσχόμενοι «φύκια και μεταξωτές κορδέλες».
Όπως δε πιστεύουν σε εικονικές πραγματικότητες, σωτήρες, μάγους, πολιτικούς και λοιπά συναφή 'επαγγέλματα' των καιρών! Γιατί απλά οι σωτήρες ,οι μάγοι και οι πραγματικοί πολιτικοί είμαστε εμείς οι ίδιοι και μόνο ο καθένας από τη θέση του μπορεί να δώσει διέξοδο αν κάνει την αυτοκριτική του και βαδίσει-ψηφίσει ανάλογα!
Εύχομαι λοιπόν καλό βόλι σε όλους!
Απλά να θυμάστε πως ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από τη κάλπη!
Του Γιώργου Αγαλιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου